ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ
Ὅσιος Νικάνωρ ὁ Θαυματουργός (7 Αυγούστου)
Ὅσιος Νικάνωρ ἦταν ἀπό τή Θεσσαλονίκη καί ἔζησε τόν 14ο αἰῶνα. Οἱ γονεῖς του ὀνομάζονταν Ἰωάννης καί Μαρία. Ἦταν πολύ πλούσιοι ἀλλά καί πολύ πνευματικοί ἄνθρωποι. Ἀπόκτησαν μόνο ἕνα παιδί πού τό ὀνόμασαν Νικόλαο, καί ἀπό τήν ἀρχή προσπάθησαν νά τό ἀναθρέψουν σύμφωνα μέ τά διδάγματα τοῦ Εὐαγγελίου. Ἀλλά ἐνῷ ὁ Νικόλαος ἦταν 20 χρονῶν, πεθαίνει ὁ πατέρας του καί μετά ἀπό λίγα χρόνια καί ἡ μητέρα του. Τότε αὐτός, διαμοίρασε ὅλη του τή μεγάλη κληρονομιά στούς φτωχούς καί ἔγινε μοναχός μέ τό ὄνομα Νικάνωρ.
Κατόπιν, μέ τήν ἐπιμονή τοῦ Ἀρχιερέα Θεσσαλονίκης, δέχτηκε νά γίνει καί Ἱερέας. Στό ὄρος Βέρμιον Γρεβενῶν, πού τό ἔλεγαν «τοῦ Καλλιστράτου», ὑπῆρχε Μονή πού ἔκτισε ὁμώνυμος μοναχός. Ἐκεῖ λοιπόν πῆγε καί ὁ Νικάνωρ γιά νά μονάσει, καί ἀπό κεῖ κατέβαινε καί ἐμψύχωνε τόν λαό τῶν γύρω πόλεων καί χωριῶν, νά μένουν σταθεροί στήν πίστη τους ἀκόμα καί μέ θυσία τῆς ζωῆς τους. Κάποια νύκτα καί ἐνῷ ὁ Νικάνωρ προσευχόταν, ἄκουσε φωνή νά τοῦ λέει νά πάει στήν κορυφή τοῦ ὄρους, καί ὅτι ἐκεῖ θά βρεῖ τήν εἰκόνα τοῦ Κυρίου. Πράγματι τήν ἑπόμενη ἡμέρα τά λεγόμενα τῆς φωνῆς ἐπαληθεύτηκαν καί ὁ Νικάνωρ στό σημεῖο ἐκεῖνο ἔκτισε ἐκκλησία καί μοναστῆρι στό ὄνομα τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Κυρίου.
Ἡ Ἁγία ζωή τοῦ Ὁσίου Νικάνορα, τερμάτισε τήν 7η Αὐγούστου 1419 (κατ’ ἄλλους τό 1519). Τό σεβάσμιο λείψανό του, τάφηκε στό παρεκκλῆσι τοῦ Τιμίου Προδρόμου.
Πηγή: http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx
Ὅσιος Ὢρ (7 Αυγούστου)
Ὅσιος αὐτός ἀσκήτευε στό ὄρος τῆς Νιτρίας. Στήν ἀρχή καί γιά λίγα χρόνια ἔκανε ἐρημῖτης μέ νηστεία, προσευχή καί μελέτη τοῦ θείου λόγου.
Κατόπιν ὅμως τόν ἀνακάλυψαν χριστιανοί πού ἐπιζητοῦσαν πνευματικό ὁδηγό καί ἀπό τότε ἡ φήμη τῆς ἁγιότητάς του ἁπλώθηκε παντοῦ. Χιλιάδες ἐπισκέπτες πήγαιναν κοντά του γιά νά ὠφεληθοῦν ἀπό τή διδασκαλία καί τήν ταπεινοφροσύνη του.
Στή συνέχεια ὁ ὅσιος Ὢρ ἀνέπτυξε ἀδελφότητες καί ἵδρυσε μοναστήρια, στά ὁποῖα μέ πολύ ζῆλο καλλιεργοῦνταν ἡ πνευματική καί ἡ σωματική ἐργασία.
Ἐπίσης ὁ Ὅσιος εἶχε τό χάρισμα τοῦ λόγου καί ἤξερε πότε νά σιωπᾷ καί πότε νά μιλάει. Ἀπεβίωσε εἰρηνικά 90 χρονῶν, διατηρώντας τή διαύγεια τοῦ μυαλοῦ του μέχρι τελευταίας του πνοῆς.
Πηγή: http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx
Ἅγιος Δομέτιος ὁ Μάρτυρας ὁ Πέρσης καὶ οἱ δυὸ μαθητές του (7 Αυγούστου)
Ὁσιομάρτυρας Δομέτιος ἦταν Πέρσης καί ἔζησε στά χρόνια τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου. Διδάχθηκε τή χριστιανική πίστη ἀπό κάποιο χριστιανό, πού ὀνομαζόταν Ἄβαρος. Ὅταν τό ἔμαθαν αὐτό οἱ ἄνθρωποι τοῦ σπιτιοῦ του, ἐξεγέρθηκαν ἐναντίον του καί ὁ Δομέτιος ἀναγκάσθηκε νά τούς ἐγκαταλείψει.
Κατέφυγε στήν πόλη Νίσιβη στά βυζαντινά σύνορα, ὅπου κλείστηκε σέ κάποια μονή. Ἀναχώρησε, ὅμως, κι ἀπό κεῖ, γιά νά ἔλθει στή Θεοδοσιούπολη, στή μονή Σεργίου καί Βάκχου, ὅπου ὁ Δομέτιος καλλιέργησε σέ μεγάλο βαθμό τίς ἀρετές τοῦ Εὐαγγελίου. Ὁ προϊστάμενος τῆς μονῆς Οὐρβέλ, βλέποντας τήν πνευματική ἀνωτερότητα τοῦ Δομετίου, θέλησε νά τόν κάνει πρεσβύτερο. Ἀλλά ὁ ἀγῶνας τοῦ Δομετίου δέν ἦταν πώς θά ἁρπάξει ἀξιώματα, ἀλλά πώς θά τά ἀποφύγει. Διότι ἔμαθε ἀπό τόν Κύριό του Ἰησοῦ Χριστό, νά εἶναι «ταπεινός τῇ καρδίᾳ» πού σημαίνει, ταπεινός στό φρόνημα καί τήν ἐσωτερική διάθεση.
Γι’ αὐτό καί ἔφυγε στά ὄρη καί ζοῦσε μέσα σέ μιά σπηλιά μέ δύο μαθητές του. Ὅταν κάποτε περνοῦσε ἀπό ἐκει ὁ Ἰουλιανός ὁ Παραβάτης, διέταξε νά τόν σκοτώσουν.
Οἱ στρατιῶτες τοῦ Ἰουλιανοῦ βρῆκαν τόν Δομέτιο καί τούς μαθητές του νά ψάλλουν μέσα στή σπηλιά, ὅπου τούς φόνευσαν μέ λιθοβολισμό.
Ἅγιος Μίκαλλος (7 Αυγούστου)
ἅγιος Μίκαλλος εἶναι ἕνας ἀπό τούς τριακόσιους ἁγίους πού ᾖρθαν στήν Κύπρο περί τά μέσα τοῦ 12ου αἰῶνα μετά τή Β’ Σταυροφορία (1147 – 1149 μ.Χ.).
Γιά τήν παιδική ἡλικία, τούς γονεῖς καί τήν ἰδιαίτερη πατρίδα τοῦ ἁγίου δέν ἔχουμε δυστυχῶς καμιά πληροφορία. Ἐκεῖνο πού συμπεραίνουμε γι’ αὐτόν εἶναι, πώς ὁ ἅγιος, ὅταν ἦταν νέος, ἀναγκάστηκε γιά μία καλύτερη ζωή νά ξενιτευτεῖ. Πῆγε στή Γερμανία κι ἐργαζόταν ὡς ἐργάτης μέ ἄλλους Ἕλληνες. Ἐκεῖ εὑρισκόμενος ἄκουσε κάποια μέρα τό συγκλονιστικό κήρυγμα πού τήν ἐποχή ἐκείνη κηρυσσόταν παντοῦ στίς διάφορες πόλεις καί χῶρες τῆς Εὐρώπης:
-Ἀδέλφια, ἐλᾶτε νά συνεργαστοῦμε γιά ἕνα ἔργο ἱερό! Οἱ Ἅγιοι Τόποι, ἐκεῖ πού γεννήθηκε, μεγάλωσε, περπάτησε καί δίδαξε ὁ Χριστός μας, οἱ Τόποι στούς ὁποίους ἔκαμε τόσα θαύματα, ἀλλά καί διώχθηκε καί συνελήφθηκε καί σταυρώθηκε καί ἀπέθανε καί τάφηκε βρίσκονται κάτω ἀπό τή μωαμεθανική ἐξουσία. Ἀλύπητα βασανίζονται ὅσοι τολμοῦν νά πᾶνε ἐκεῖ ταπεινοί προσκυνητές. Οἱ Ἅγιοι Τόποι πρέπει νά ἐλευθερωθοῦν. Καί σ’ αὐτή τήν ἱερή προσπάθεια καλοῦνται ὅλοι νά βοηθήσουν.
