ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ
Ὅσιος Ξενοφῶν μετὰ τῆς συμβίου του Μαρίας καὶ τῶν τέκνων Ἀρκαδίου καὶ Ἰωάννου (26 Ιανουαρίου)
Ὅσιος Ξενοφῶν κατοικοῦσε στήν Κωνσταντινούπολη κατά τούς χρόνους τῶν αὐτοκρατόρων Ἰουστίνου Α’ (518 – 527 μ.Χ.) καί Ἰουστινιανοῦ (527 – 565 μ.Χ.). Ἦταν πλούσιος συγκλητικός καί διακρινόταν γιά τήν βαθιά εὐσέβειά του πρός τόν Θεό. Εἶχε δύο παιδιά, τόν Ἀρκάδιο καί τόν Ἰωάννη. Μόλις αὐτά τελείωσαν τά ἐγκύκλια γράμματα, τά ἔστειλε στή Βηρυττό τῆς Φοινίκης, γιά νά μελετήσουν καί νά σπουδάσουν τή νομική ἐπιστήμη. Καθ’ ὁδόν τό πλοῖο μέ τό ὁποῖο ταξίδευαν ναυάγησε. Διασώθηκαν ὅμως καί μετέβησαν στά Ἱεροσόλυμα ὅπου ἔγιναν μοναχοί. Οἱ γονεῖς τους, Ξενοφῶν καί Μαρία, τούς ἀναζήτησαν καί πληροφορήθηκαν ὅτι διάγουν στήν ἔρημο ἀσκητικό βίο, δόξασαν τόν Θεό καί ἀποταξάμενοι τόν κόσμο, ἀκολούθησαν καί αὐτοί τό μοναχικό βίο.
Ὁ Ξενοφῶν, ἡ γυναίκα του καί τά παιδιά τους πρόκοψαν τόσο πολύ στήν ἀρετή καί στή φιλανθρωπία, ὥστε τούς ἀξίωσε ὁ Θεός νά ἐπιτελοῦν καί θαύματα.
Ἔτσι ἡ θεία αὐτή οἰκογένεια ἔζησε θεοφιλῶς καί κοιμήθηκε μέ εἰρήνη.
Ὅσιος Κλήμης (κτήτωρ Ι. Μ. Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Σαγματά Βοιωτίας) (26 Ιανουαρίου)
Ὅσιος Κλήμης ὑπῆρξε γόνος εὐσεβῶν Χριστιανῶν πού κατάγονταν ἀπό τήν Ἀθήνα. Ἀνατράφηκε μέ παιδεία καί νουθεσία Κυρίου καί ἀπό μικρή ἡλικία ἐκκλησιαζόταν καί μαθήτευε στό λόγο τοῦ Θεοῦ καί τίς ψαλμωδίες.
Σέ ἡλικία τριάντα ἐτῶν ἐγκατέλειψε τήν ματαιότητα τοῦ κόσμου αὐτοῦ καί ἀκολούθησε τήν ὁδό τῆς μοναχικῆς πολιτείας, ἀσκητεύοντας στή Μονή τοῦ Ὁσίου Μελετίου στόν Κιθαιρώνα κοντά σέ αὐτόν τόν μεγάλο Ἀσκητή. Ἐκεῖ διέλαμψε στή σιωπή, τήν ὑπακοή, τήν ἄσκηση καί τήν προσευχή. Ἔλεγε τήν καρδιακή προσευχή, τό «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησον μέ» καί ἡ καρδιά του γέμιζε ἀπό παρηγοριά καί χάρη. Μέσα στίς λίγες αὐτές λέξεις συμπύκνωσε ὁλόκληρη τή θεώρηση τοῦ μυστηρίου τῆς Θείας Οἰκονομίας. Ὅταν ἔβγαινε ἀπό τίς Ἀκολουθίες πού γίνονταν στό Ναό, ἦταν μεταμορφωμένος.
Ἕνας ἀδελφός τῆς Μονῆς, ὁ μοναχός Ἰάκωβος, κάποιο βράδυ, εἶδε τόν Ὅσιο νά προσεύχεται καί νά στέκεται ὑψούμενος στόν ἀέρα. Ὁλόκληρος ἦταν λουσμένος στό φῶς. Ὁ Ἰάκωβος κοίταζε καί δέν χόρταινε νά βλέπει τό θεῖο θέαμα. Ἔνιωσε τέτοια συγκίνηση, πού γύρισε πίσω στή Μονή καί μίλησε στούς ἄλλους μοναχούς γιά τήν ἐμπειρία του καί γι’ αὐτό πού εἶδε. Ἔτσι ὁ ἰσάγγελος Κλήμης, γιά νά ἀποφύγει τήν δόξα καί τόν ἔπαινο τῶν ἀνθρώπων, ἔφυγε ἀπό ἐκεῖ καί ἦρθε στό ὄρος τοῦ Σαγματᾶ, πού εἶναι κοντά στήν πόλη τῶν Θηβῶν καί συνέχισε τήν ἄσκησή του σέ ἕνα ἀπόκρημνο σπήλαιο.
Ἀνακομιδὴ Τιμίων Λειψάνων Ὁσίου Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου (26 Ιανουαρίου)
ατά τήν ἡμέρα αὐτή ἡ Ἐκκλησία ἑορτάζει τήν ἀνακομιδή τῶν ἱερῶν λειψάνων τοῦ Ὁσίου Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου († 11 Νοεμβρίου) ἀπό τή νῆσο Πρίγκηπο στή Μονή Στουδίου, πού ἔγινε κατά τό ἔτος 844 μ.Χ., ἐπί Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Μεθοδίου Α’ (842 – 846 μ.Χ.). Τό ἱερό λείψανο εἶχε διαφυλαχθεῖ σῶο, ἀκέραιο καί ἀδιάλυτο σέ τέτοιο βαθμό, ὥστε οὔτε τό δέρμα νά μήν πάθει τήν παραμικρή ἀλλοίωση.
Μαζί μέ τό ἱερό λείψανο τοῦ Ὁσίου Θεοδώρου μετακομίσθηκε στήν Κωνσταντινούπολη καί τό ἱερό λείψανο τοῦ ἐξορισθέντος ἀδελφοῦ του, Ἰωσήφ τοῦ Θεσσαλονίκης († 14 Ἰουλίου).
Καί τά δυό ἱερά σκηνώματα τά ἀπέθεσαν δίπλα στή σωρό τοῦ μακαρίου Πλάτωνος, τοῦ ἡγουμένου τοῦ Ὁσίου Θεοδώρου.
