ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ
Μνήμη Αλώσεως Κωνσταντινουπόλεως από τους Τούρκους, την Τρίτη 29 Μαΐου 1453 (29 Μαΐου)
ρισκόμαστε στις αρχές του 1453, όπου έμελε να γίνουν οι τελευταίες στιγμές της Βυζαντινής αυτοκρατορίας. Η λαμπρή αυτή αυτοκρατορία έχει συρρικνωθεί στην Κωνσταντινούπολη, στις περιοχές της Θράκης που βρίσκονται κοντά στην Βασιλεύουσα και σε ένα μεγάλο κομμάτι της Πελοποννήσου. Ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος είναι αυτοκράτορας. Ο τελευταίος, όπως έδειξε η ιστορία, αυτοκράτορας του Βυζαντίου.
Εδώ και δυο χρόνια, κεφαλή των Τούρκων είναι ο Μωάμεθ ο δεύτερος, όπου σε ηλικία μόλις 21 ετών, έχει κάνει σκοπό της ζωής του την εξάπλωση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Τροχοπέδη στα σχέδια του είναι η Κωνσταντινούπολη και έτσι όλες του οι προσπάθειες συγκεντρώνονται στην κατάληψη της.
Ήδη, μετά από εντολές του, έχει χτιστεί ένα φρούριο στα βόρεια της Πόλης, στο πιο στενό σημείο του Βοσπόρου. Το φρούριο αυτό ονομάστηκε Ρούμελι- Χισάρ. Η θέση του φρουρίου αυτού, το καθιστά χρήσιμο στον Μωάμεθ για δύο λόγους. Ο πρώτος λόγος είναι ότι μέσω αυτού ελέγχει την διέλευση των πλοίων από τον Βόσπορο και έτσι έχει την δυνατότητα, όποτε θελήσει, να απαγορεύσει την προσέγγιση πλοίων στην Πόλη από την Μαύρη Θάλασσα. Ο δεύτερος λόγος για τον οποίο του είναι χρήσιμο το Ρούμελι- Χισάρ, είναι ότι από αυτό εφορμούν Τούρκοι στις περιοχές γύρω από την Κωνσταντινούπολη, τις λεηλατούν και τρομοκρατούν τους κατοίκους αυτών.
Μνήμη ἁλώσεως τῆς Ἱερουσαλὴμ ἀπὸ τοὺς Πέρσες (614 μ.Χ.) (17 Μαΐου)
Ἐκκλησία τῶν Ἱεροσολύμων τελοῦσε κατά τήν ἡμέρα αὐτή λειτουργική Σύναξη στό ναό τῆς Ἀναστάσεως, γιά τήν θλιβερή ἀνάμνηση τῆς καταστροφῆς καί πυρπολήσεως τῆς Ἁγίας Πόλεως ἀπό τούς Πέρσες τό 614 μ.Χ. Κατά τήν ἑορτή αὐτή ἐψάλλετο ἰδιαίτερη Ἀκολουθία, τῆς ὁποίας διασώθηκαν Στιχηρά καί Κανόνας μέχρι τῆς ζ’ Ὠδῆς. Τήν ἅλωση τῆς Ἱερουσαλήμ ἀπό τούς Πέρσες περιέγραψε μέ λεπτομέρειες ὁ σύγχρονος αὐτῆς ἁγιοσαββίτης μοναχός Ἀντίοχος Στρατήγιος.
Ἅγιος Ἰσίδωρος ὁ Μάρτυρας ἐν Χίῳ (14 Μαΐου)
Ἅγιος Μάρτυς Ἰσίδωρος καταγόταν ἀπό τήν Ἀλεξάνδρεια. Οἱ γονεῖς του ἦταν εἰδωλολάτρες. Ὑπηρέτησε στό ρωμαϊκό στρατό ἐπί βασιλέως Δεκίου (249 – 250 μ.Χ.) καί προήχθη στό ἀξίωμα τοῦ Ὀπτίωνος. Ὁ Ἅγιος εἶχε ἑλκυσθεῖ στήν Χριστιανική πίστη κατά τό τελευταῖο του ταξίδι ἀπό ἄλλους Χριστιανούς πού ὑπηρετοῦσαν μαζί του στή ναυτική στρατιωτική δύναμη. Ὅταν ἦλθε στή Χίο ὁ Κεντυρίων Ἰούλιος τόν διέβαλε ἀναφέροντας στό ναύαρχο Νουμέριο ὅτι ἦταν Χριστιανός καί ἀρνιόταν νά προσφέρει θυσία στούς θεούς. Τότε τόν συνέλαβαν καί τόν ἀπείλησαν, γιά νά ἀρνηθεῖ τήν πίστη του στόν Χριστό. Ὑποβλήθηκε σέ φρικτά βασανιστήρια καί σέ σκληρό ξυλοδαρμό πού κατανίκησε μέ τήν ἀδάμαστη πίστη του. Ὁ πατέρας του, ὅταν ἔμαθε ὅτι ἦταν Χριστιανός, ἐξεπλάγην. Ἔτσι, ξεκίνησε τό ταξίδι γιά τήν Χίο, ὅπου ἔφθασε μέ πολύ κόπο. Ἀμέσως ζήτησε νά δεῖ τόν φυλακισμένο υἱό του καί ὁ ναύαρχος Νουμέριος, νομίζοντας ὅτι ἡ πατρική παρέμβαση θά ἄλλαζε τήν πίστη τοῦ Μάρτυρα, τό ἐπέτρεψε. Ὁ Ἅγιος ἱκέτευε τόν πατέρα του νά ἀνοίξει τά μάτια τῆς ψυχῆς του καί νά δεῖ τήν ἀλήθεια. Ὁ πατέρας τοῦ Ἁγίου ἦταν ἀνένδοτος. Δέν μποροῦσε νά ἀποδεχθεῖ ὅτι ὁ υἱός του πίστευε στόν σταυρωθέντα Ναζωραῖο καί ἀρνήθηκε τήν προγονική θρησκεία τῶν εἰδώλων.
Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Νεομάρτυρας ὁ Βούλγαρος, ὁ χρυσοχόος (14 Μαΐου)
Ἅγιος Νεομάρτυς Ἰωάννης καταγόταν ἀπό τήν πόλη Σούμνα τῆς Βουλγαρίας καί ἀσκοῦσε τό ἐπάγγελμα τοῦ χρυσοχόου. Ἦταν ὡραῖος στήν ὄψη καί ἐνάρετος. Τόν Ἰωάννη ἐρωτεύθηκε μία Ὀθωμανή, πού κατοικοῦσε κοντά στό ἐργαστήριό του. Ἐπειδή ἀπέτυχε στήν προσπάθειά της νά ἑλκύσει τόν Ἰωάννη, ἡλικίας δεκαοκτῶ ἐτῶν, τόν συκοφάντησε ὅτι ἀποπειράθηκε νά τήν βιάσει. Κατόπιν τούτου, συνελήφθη καί ὁδηγήθηκε στόν κριτή, ὁ ὁποῖος τόν πίεζε νά ἀλλαξοπιστήσει καί νά νυμφευθεῖ τήν δῆθεν βιασμένη ἀπό αὐτόν γυναῖκα. Ὁ Ἰωάννης, ἀφοῦ ἀντέκρουσε τήν ἐναντίον του συκοφαντία, δήλωσε πρός τόν κριτή ὅτι ἦταν καί θά παρέμενε μέχρι τέλους πιστός στήν Χριστιανική πίστη του. Γιά τόν λόγο αὐτό βασανίσθηκε σκληρά καί κλείσθηκε στή φυλακή. Ἡ πίστη τοῦ Νεομάρτυρα ἦταν ἀκατάβλητη. Οἱ βασανιστές τόν ἔβαλαν σέ τροχό, ἔσκισαν τό δέρμα αὐτοῦ ἀπό τῆς κοιλιᾶς μέχρι τοῦ λαιμοῦ καί τόν ἔκαιγαν μέ ἀναμμένες λαμπάδες. Τέλος, μέ διαταγή τοῦ μουφτῆ, οἱ δήμιοι τόν ἀποκεφάλισαν τό 1802.
Ἅγιος Θεράπων ὁ Ἱερομάρτυς Ἐπίσκοπος Κύπρου (14 Μαΐου)
μακάριος αὐτός ἄνδρας, καταγόταν ἀπό τήν χώρα τῶν Ἀλεμάνων (Δουκάτο στήν περιοχή τῆς Γερμανίας), ἀπό εὐγενείς καί ευσεβείς γονείς. Καταφρόνησε ὅλες τίς ἀνάγκες τῆς ζωῆς γιατί ἐκπαιδεύτηκε στά Ἱερά Γράμματα κατανοώντας τα πλήρως. Περνοῦσε κάθε ἡμέρα, ὅλο τόν χρόνο του στίς ἱερές Ἐκκλησίες, μελετώντας τίς Γραφές. Ἡ ζωή του ἦταν πολύ λιτή καί ἁπλή. Ἤθελε νά ἀρέσει στόν Θεό καί γιά νά ἀποκτήσει τήν ἐπίδοση τῶν ἀρετῶν, σκληραγωγοῦσε τόν ἑαυτό του σέ ἐγκράτεια καί πολλούς ἀγῶνες. Ἔγινε ἔνθερμος κήρυκας τοῦ Χριστοῦ. Ὁ Ἐπίσκοπος τῆς Ἀλεμανίας τόν κάλεσε – ἀφοῦ ἔμαθε γιά τήν ζωή του – καί μέ τήν συνεργία τῆς Θείας Πρόνοιας καί τήν ψήφο τοῦ λαοῦ χειροτονήθηκε Ἐπίσκοπος. Ἀξίζει νά σημειωθεῖ, ὅτι ὁ Ἅγιος Θεράπων δέν τό ἐπιθυμοῦσε αὐτό, ἀλλά ὑπάκουσε στήν ἐντολή τῆς Θείας Χάριτος καί ἐγκαταστάθηκε στήν πατρίδα του μέ τόν βαθμό τοῦ Ἐπισκόπου. Λάμπρυνε τό ἀξίωμά του, ἔγινε διδάσκαλος τῆς Ὀρθοδοξίας καί ἀκριβής στόν λόγο του. Μετέστρεψε πολλούς ἀπό διάφορες αἱρέσεις πίσω στήν Ἀληθινή Πίστη τῆς Ὀρθοδοξίας.
Ἅγιος Λεόντιος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων (14 Μαΐου)
Ἅγιος Λεόντιος καταγόταν ἀπό τήν Τιβεριούπολη τῆς Φρυγίας καί γεννήθηκε ἀπό γονεῖς πλούσιους καί εὐσεβεῖς περί τό β’ ἥμισυ τοῦ 12ου αἰῶνος μ.Χ. Ὅταν πέθανε ὁ πατέρας του, ἀφοῦ ἐγκατέλειψε τήν γενέτειρά του καί φοίτησε κοντά σέ εὐλαβή ἱερέα, προσῆλθε στή μονή τοῦ Πτελιδίου, ὅπου ἔγινε μοναχός. Ἀργότερα μετέβη στήν Κωνσταντινούπολη καί συνδέθηκε μέ τόν Μητροπολίτη Τιβεριάδος, στόν ὁποῖο καί ὑπετάγη. Ἀφοῦ ἀκολούθησε τόν γέροντά του, ὁ ὁποῖος ἐπέστρεφε στήν Ἐπισκοπή του, κατέπλευσε μαζί του στήν Πάτμο, γιά νά προσκυνήσει στή μονή τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου. Ξεκίνησε τό ταξίδι του γιά τήν Κύπρο, ἀλλά ἡ βουλή τοῦ Θεοῦ τόν ὁδήγησε καί πάλι πίσω στήν Πάτμο. Ἐκεῖ, μέ πνευματική καθοδήγηση τοῦ ἡγουμένου τῆς μονῆς Θεοκτίστου, ἀνδρός ἔμπειρου στά πνευματικά, κατέστη ὑπόδειγμα ἀδελφικῆς ἀγάπης καί ταπεινοφροσύνης. Ὅταν ὁ ἡγούμενος Θεόκτιστος πέθανε, ὁ Λεόντιος ἐξελέγη διάδοχός του μέ ὁμόφωνη ἀπόφαση τῶν μοναχῶν.
Ἅγιος Μᾶρκος ὁ Νεομάρτυρας (14 Μαΐου)
Ἅγιος Νεομάρτυς Μᾶρκος ἦταν γέννημα καί θρέμμα τῆς νήσου Κρήτης. Ὁ πατέρας του, ὀνόματι Ἀνδρέας, καταγόταν ἀπό τήν Ζάκυνθο καί ἡ μητέρα του ἀπό τήν Κρήτη. Σέ μικρή ἡλικία, μετά τόν θάνατο τῆς μητέρας του, ἀκολούθησε τόν πατέρα του στήν Σμύρνη. Ἐκεῖ, λόγω τῆς βίαιης διαγωγῆς τοῦ πατέρα του, ἐξισλαμίσθηκε ἀπό τούς Τούρκους. Τέσσερα χρόνια παρέμεινε στόν Ἰσλαμισμό ὁ Μᾶρκος καί μετονομάσθηκε Μουσταφᾶ.
